Gra na fujarze była sposobem umilenia czasu na hali, pozwalała wprowadzić pierwiastek poetyckości, sztuki i
zabawy do codziennego wypełnionego pracą życia. Pasterze grali na tym instrumencie już jako honielnicy i juhasi (kilkunastoletni pomocnicy pasterscy). Współcześnie umiejętności gry na fujarze jest wysoko ceniona i doceniana przez jurorów oceniających występy muzyczne i folklorystyczne. Na instrumencie tym można grać solo, ale także w większej kapeli.