Ciąg polan rozciągających się pod szczytami Wielkiej (1236 m n.p.m.) i Małej Raczy, na wysokości 1035-1190 m n.p.m. Wzmianka o Wielkiej Raczy pojawia się już w dokumencie z 1417 roku. Nazwa szczytu pojawia się także w XVII- i XVIII-wiecznych dokumentach jako „Wielka Rayca”. W ten sposób określano szczyt graniczny pomiędzy żywieckimi dobrami Komorowskich, a terenami należącymi do węgierskich „panów” z Żyliny. W połowie XVI wieku na hali wypasali swoje stada pierwsi wołoscy pasterze. Wkrótce potem między pasterzami z posiadłości ziemskich Budatina i Streczna (Budatinske a Strečnianske panstvo) dochodziło do krwawych walk o tereny pasterskie. W XVII i XIX wieku w lasach Wielkiej Raczy i w okolicach ukrywali się zbójnicy, na których urządzano obławy z udziałem okradanej przez nich miejscowej ludności.